انسانﮯ ما پُسّـگین / / ما فرزند انسان هستیم

اندیش ﮯ کُوشءَ رُستگین // در دامن اندیشه رشد کرده ایم

بیا کاصد منی دوست ھمبلانی*

بدیے دیمء بلوچستانء شلانی*

اگر کسے بکنت نیکی خطا نیست*

اے چار روچی جہانء ھچ وفا نیست*

کجا انت همدلیء هم زبانی            شه مردیء به بیتی یک نشانی

عجب رسم بدی کپت به میانا            مروت همسفر بوگون زمانا

ترجمه فارسی اشعار

همدل و هم زبان من کجاست          که از مردانگی یک نشان داشته باشد
روزگار عجب رسم بدی دارد!             جوانمردی با زمانه همسفر شده است

۱-شپی نالان کنان بار غمانا
۲- که برت ای غمان شمن امانا
۳- منا حسرت بسی دوستان دلا انت
۴- که دنیا پرچیا چو بی وفا انت